Undoing the museum

De afgelopen 10 weken hebben Stedelijk Museum Breda en AKV St. Joost samen gewerkt aan de mastermodule: Undoing the museum. Hierin worden acht studenten gekoppeld aan professionals van ons museum.

De groep bestaat uit vier Nederlandse en vier internationale studenten, van wie de meesten zijn opgeleid tot beeldend kunstenaar. Aan de hand van historische objecten onderzoeken de studenten de verschillende aspecten van een tentoonstelling. Ze worden hierin begeleid door conservator oude kunst Monique Rakhorst, conservator hedendaagse kunst Marjolein van de Ven, medewerker publieksbemiddeling Ischa Havens, projectleider tentoonstellingen Jeske Jacobs en het beeldend kunstenaarsduo Martin en Inge Riebeek.

Onlangs hebben ze een voorstel gedaan voor een ander narratief of een andere vorm van tentoonstellen/presenteren van een object . Aan de hand daarvan wordt bepaald of ze de module hebben gehaald.

Deelnemende studenten: 

Jessie van de Logt
'Ik koos voor de gouden relikwieën vanwege de onzekerheid van het verhaal achter de schedels. Wie zei dat het van Ursula en de 11.000 maagden was, misschien hebben de schedels een andere oorsprong. Ik verkende verschillende verhalen die in die tijd hadden kunnen gebeuren, zoals botten van dieren, uit hebzucht, een doofpotverhaal, gefragmenteerd graf en uit waar geloof. Ik wil de verhalen tot leven brengen door middel van augmented reality op een “echt” stuk schedel.'

'Door te reageren op de manier waarop de samenleving experimenteert met materialiteit kun je mijn werk herkennen.' 

Alica Kremser 
Het bizarre object: schedelrelikwieën – maagdelijkheid en vrouwelijke kracht
'Mijn interventie benadrukt de unieke kwaliteit van de objecten om vrouwenemancipatie door de wereldgeschiedenis heen te verenigen. De schedelrelikwieën zijn afkomstig van maagden die weigerden te trouwen en daardoor hun onafhankelijkheid behielden in een tragische massamoord. Nonnen hebben de relikwieën van hun voorouders ingelijst in een ambacht genaamd Klosterarbeit. Mijn toevoeging van de borst van een vrouw in extase als een wassen beeld sluit de cyclus van geëmancipeerde vrouwen af met een eigentijdse interventie, waarbij het ambacht van de nonnen en de bevrijding van de maagden worden vastgelegd. Samen vertegenwoordigt de installatie de meest waardevolle eigenschappen van een sterke vrouw - haar lichaam en haar geest.'

'Ik ben een beeldend kunstenaar die met installaties, poëzie en mijn eigen lichaam werkt om ruimtes te verkennen en een complexe diepte in mijn werk te creëren. Mijn artistiek onderzoek is gericht op de relatie tussen kunstwerk en kijker die ik onderzoek door middel van intimiteit, immersiviteit en interactie.'

Pam van Manen
Pam van Manen is een drieëntwintigjarige beeldend kunstenaar en dichter uit Nederland, wiens kunst vooral gericht is op feminisme en queer-issues.

Voor dit werk deed beeldend kunstenaar Pam van Manen onderzoek naar het onderwerp ‘femicide’: “het doden van een vrouw of meisje, in het bijzonder door een man en vanwege haar geslacht”. Ze bracht dit in verband met haar object, de schedelrelikwieën en het verhaal dat erachter schuilgaat. Voor haar afstudeerproject schreef ze hier een spoken word-stuk over en maakte een installatie waarin verschillende zinnen van het gedicht over de ruimte van haar eigen kamer werden geprojecteerd. Op deze manier heeft ze
wilde laten zien hoe zij idealiter de ingreep van het object in Stedelijk Museum Breda zou hebben getoond.

Lauren Egan
Lauren Egans praktijk verkent het lichaam in relatie tot de binnenlandse binnenlandse ruimte, waarbij de concepten van het publieke en het private worden onderzocht met een bijzondere nadruk op gender, seksualiteit en lichaamspolitiek.

Haar werk Body in a Box kwam voort uit onderzoek in samenwerking met MIVC en het Stedelijk Museum Breda naar een van de vele relikwieën van het museum. Egan onderzoekt het idee van insluiting/container in het werk. De autonomie van het lichaam in vraag stellen, de behandeling van vrouwen in relatie tot de kerk en door te vragen van wie is dit? Body in a Box portretteert een modern relikwie dat is gereconstrueerd om een visceraal verband te leggen met de collectie van het museum.

Lauren Egan is een Ierse kunstschilder, ze studeert momenteel voor haar Masters in Visual Arts and Post Contemporary Practice aan MIVC in Den Bosch.

Linsey Kuijpers
Linsey Kuijpers is een documentaire fotograaf en filmmaker uit Breda.

Op basis van de pillenplank, een object uit de collectie van Stedelijk Museum Breda, heeft Kuijpers een nieuw kunstwerk gemaakt. Apotheken gebruikten de pillenplank om rond 1900 handmatig pillen te maken. Voor het onderzoek van het object keek Kuijpers naar de rol die pillen in verleden, heden en toekomst speelden. Ze besloot te spelen met een sci-fi-scenario waarin pillen het voedsel vervangen. Als we niet meer hoeven te eten, wat doen we dan met al die extra tijd?

Yu Nung
'Ik was eerst niet bekend met het christendom en dit relikwie, dus ging ik het aan een christelijke vriend vragen. In het proces heb ik veel geleerd over hoe het christendom bidt en gemoedsrust krijgt. Ik denk dat dit niet beperkt is tot het christendom. Iedereen zal druk en angst hebben, en ze zullen ook wensen hebben in hun hele leven. Ik hoop dat iedereen een wens kan doen op dit relikwie en zijn onbehagen kan uiten. Laat iedereen een voorwerp hebben om mee te praten. Ik denk dat dit een plek is die iedereen nodig heeft.'

Xuan Hu
Op basis van de huidige situatie van de epidemie is de apotheek niet alleen de uitgangspunt, maar ook de oplossing. De tentoonstelling is niet alleen een fenomeen, maar ook een actie. Bij het interpreteren van deze actie gebruikte ik de hoofdtitel van: Vooruitgang. Het woord combineert "Vooruitgang" en "Regressie". We zien eruit alsof we gaan achteruit, maar we gaan eigenlijk vooruit. Hoewel de toekomstige richting van individuen en groepen onbekend is, zijn deze meerdere contexten van richting, positie en doel vragen ons om verder te vragen vragen: Kan zo'n interventie gezien worden als een vraag en verzet tegen de? huidige historische bewustzijn van de epidemie en de vervreemding van feiten?

Berendine Venemans
“Fake News”

“In het verleden beantwoordden relikwieën aan diepe spirituele behoeften. Tegenwoordig hebben we nog steeds vergelijkbare existentiële vragen, maar ik vraag me af in hoeverre onze productconsumerende samenleving daaraan tegemoet kan komen. Voldoet het consumeren van producten echt aan onze existentiële behoeften? Voor de interventie heb ik een nepnieuws-mediacampagne gemaakt waarin ik Steve Jobs' laatste iPhone in bezit tot relikwie-status heb verheven, waardoor ik een moderne pelgrimstocht naar het museum heb gecreëerd om het te zien. Door dit ‘nieuwe relikwie’ naast de oude schedelrelikwieën te plaatsen, speel ik in op de verwachting van de bezoeker, door een kritische dialoog te creëren tussen hen en de bezoeker, waarbij ik de intrinsieke waarde van de hedendaagse samenleving in vraag stel.”

De kunst van Berendine Venemans is gericht op het maken van ervaringen door middel van performancekunst, installaties en video.